Relacja z ludźmi w schizofrenii. Pomaga czy szkodzi?

Jak wygląda relacja z ludźmi u osoby chorej na schizofrenię? 

Dlaczego tak ciężko jest między nimi przebywać? Co powoduje, że chory na chorobę psychiczną obawia się innych ludzi? Jakie ja mam na ten temat doświadczenia? 

Jak jest relacja z ludźmi w schizofrenii? 

Bo relacja z ludźmi i osoby chorej na schizofrenię jakoś się kurczy. Nie czuje się potrzeby kontaktu z ludźmi. Często nie widzi sensu kontaktu z innymi ludźmi. Ten lęk jest za duży. Nie ma chęci na rozmowę czy słuchanie “super rad” od innych. Bo ile można słuchać tego samego? Że chory jest leniwy i dlatego nie pracuje? Przecież wygląda na zdrowego? I to jest problem. Bo to, że ktoś wygląda na zdrowego, to nie oznacza, że może pracować jak reszta. Nie rozumiesz, ile lęku jest u osoby chorej? Jaki stres daje mu praca i rozmowa z drugim człowiekiem? Gdy chce się skończyć rozmowę szybko i iść w “bezpieczne” miejsce?

Relacja z ludźmi jest ciężka. Ciężko jest zagadać czy wyjść na zewnątrz, gdzie tych ludzi jest masa? Gdzie możesz spotkać kogoś i nie mieć ochoty nawet powiedzieć “dzień dobry”? Nie zrozumiesz tego, gdy nie dopadnie Cię ta fobia społeczna czy lęk przed ludźmi. Jak nie spotkałeś takiej osoby, to po prostu tego nie zrozumiesz i będziesz mówił, że leniwy czy głupi i udaje. Spoko! Ale trzeba trochę zrozumieć takie osoby. Bo to nie jest grypa, która trwa parę dni. To praca na lata nad osobą chorą. Leki czy samodoskonalenie. Konfrontacja z lękami. To nie jest proste! I mów dalej, że leniwa osoba…

Zacznij od zrozumienia takiej osoby, a nie etykietuj jej za szybko, że wariat czy głupi, że się boi. Niech się boi, a Ty nie masz prawa tego oceniać. Nie masz prawa oceniać tego, że jest inny i ma inne problemy niż reszta. Każdy ma jakieś problemy. Osoba chora też powinna mieć czas na pozbieranie się i na zdrowie i dążenie do remisji. Ile to zajmie, to już jej sprawa… Każdy ma inny schemat zdrowienia i inaczej dąży do remisji. Trzeba trochę zrozumieć takie osoby, a nie oceniać i szufladkować. Zacznij od zrozumienia…

Nie będzie lekko osobie chorej, ale nie pogarszaj sprawy swoimi głupimi i durnymi opowiastkami, że osoba jest taka czy taka. Niech jest jaka jest i tyle! A ocenianie zostaw dla siebie. I widzisz, dlaczego relacja z ludźmi jest taka trudna, gdy oceniają Ciebie, nie znając Twoich prawdziwych problemów? I jak tu żyć między ludźmi? Między kłamstwem i ocenianiem? Nie jest łatwo przez to wrócić do zdrowia. Zwłaszcza, gdy choruje się tak ciężko i nikt poza bliska rodziną Cię nie wspiera. Ja dziękuję za to, że mam wsparcie. Inni nie mają takiej możliwości. I wtedy trzymam za Ciebie kciuki bardzo mocno! Powodzenia w zdrowieniu!